So proud of you - stop sucking your thumb for the 1st time

= 1 ก.ค. 2554 =

น้องเกรซจ๋า

วันนี้น้องเกรซอายุ 1 ขวบครึ่งเต็มพอดิบพอดี มัมมี้กับป่าป๊าอยากจะบอกหนูว่า เราสองคนภูมิใจในตัวหนูมากๆ มัมมี้ไม่คิดเลยว่าเด็กอายุแค่ 1 ขวบครึ่งจะคุยรู้เรื่องและรู้จักอดทน อดกลั้น ระงับอารมณ์ความอยากของตัวเองได้ขนาดนี้ หนูเก่งมากๆจ๊ะ ขอปรบมือให้หนูดังๆ เลย

น้องเกรซเป็นเด็กติดดูดนิ้วตัวเองได้ตั้งแต่หนูอายุยังไม่ครบเดือนเลย หนูติดดูดนิ้วมาก โดยเฉพาะเวลาที่ง่วงนอนจะร้องหาผ้าห่มสุดรัก พอได้ผ้าห่มสุดรักของหนู หนูก็จะกำผ้าและดูดนิ้วโป้งข้างซ้าย จนถึงปัจจุบัน นับๆ แล้วเป็นเวลาปีครึ่ง พักหลังๆ มานี่ดูดนิ้วแล้วก็เริ่มกัดด้วย ป่าป๊าบอกว่ามันจะรู้สึกเจ็บๆ มันส์ๆ ดี ที่ป่าป๊าบอกได้เนี่ยก็เพราะป่าป๊าของหนู ตอนสมัยเป็นเด็กก็ติดดูดนิ้วเหมือนกัน นิ้วโป้งข้างซ้ายเหมือนกันเด๊ะ สมที่เป็นพ่อลูกกันจริงๆ แต่กว่าที่ป่าป๊าของหนูจะเลิกดูดนิ้วได้เนี่ยก็เข้าเรียนประถมโน่นแล้ว โตกว่าหนูเยอะ ป่าป๊าบอกว่าเลิกเพราะโดนเพื่อนล้อ อายเพื่อน

มัมมี้ก็ยังไม่รู้ว่าหนูจะอดทนเลิกได้นานแค่ไหน แต่วันนี้เป็นวันแรก ครั้งแรกที่หนูทำได้ โดยที่มัมมี้กับป่าป๊าไม่ได้ต้องใช้ความพยายามมากอย่างที่เคยคิดกันไว้ ทีแรกป่าป๊าคิดว่าจะหาพวกฟ้าทะลายโจรหรืออะไรที่มันขมๆ มาทานิ้วหนู หนูจะได้เลิกดูดนิ้วได้

แต่...ทำไปทำมา...

วันนี้มัมมี้เอาหนูขึ้นห้องนอนกลางวันตั้งแต่ราวๆ เกือบๆ บ่าย 3 โมง พอขึ้นมาบนห้องนอนหนูก็เดินไปเดินมาเล่นก่อน แล้วอยู่ดีๆ หนูก็ยื่นนิ้วโป้งข้างซ้ายมาให้มัมมี้ดู มัมมี้ก็คิดว่าหนูคงไปโดนอะไรมาเลยเจ็บ เพราะปกติเวลายุงกัดหรือหนูเจ็บหนูมักจะยื่นมือ แขน ขา มาให้ดูแล้วบอกว่า "เจ็บ" พอหนูยื่นนิ้วมาให้ดู มัมมี้ก็เห็นว่ามันไม่มีแผลชัดเจน แต่ลักษณะมันเป็นเหมือนหนังแข็งๆ ถลอกๆ เป็นทางยาวประมาณ 1 ซม.

Mommy: Did you hurt?
Nong Grace: hurt
Mommy: Can you stop sucking your thumb?
Nong Grace: ทำหน้าเครียดๆ แล้วเงียบไปเลย

พอมัมมี้เห็นก็ตกใจ คิดว่าต้องเกิดจากการที่หนูดูดนิ้วแน่ๆ แต่ก็คิดว่าไม่น่าจะเจ็บนะ (ลองถามหนูไปอย่างนั้นแหละ เพราะถ้าเจ็บมาก หนูต้องร้องไห้แล้ว) แต่สงสัยมัมมี้คงทำหน้าตาตกใจ หน้าเครียด ให้หนูเห็นแน่ๆ เลย เพราะหลังจากนั้นหนูก็เงียบไปและทำหน้าเครียดๆ ก็พอดีกับที่ป่าป๊าตามขึ้นมาพอดี มัมมี้เรียกให้ป่าป๊ามาดู ป่าป๊าบอกหนูว่าไม่ต้องเครียด แล้วถามว่ามัมมี้ทำหน้าตกใจใช่มั๊ย เห็นหนูเครียดๆไปเลย "ขอโทษนะลูก มัมมี้ไม่ได้ตั้งใจจะทำให้หนูเครียด"

ป่าป๊าก็คุยกับหนูว่าให้หนูเลิกดูดนิ้วได้มั๊ย เพราะมันเจ็บใช่มั๊ย ไม่ต้องเครียดนะลูก ถ้าอยากดูดนิ้วให้จับมือป่าป๊าไว้ หรือกอดหมอนข้างไว้ก็ได้ ป่าป๊ากับมัมมี้อยู่ตรงนี้ เราสองคนคุยกับหนูสารพัด พูดให้กำลังใจน้องเกรซ

** พอหนูเริ่มง่วง ตามสัญชาตญาณหนูก็คว้าผ้าห่มมาถือไว้ พอกำลังจะเอานิ้วเข้าปาก หนูก็หยุดทำท่าคิดได้ เงียบๆ ไป ทำหน้าแบบใช้ความคิด **

ป่าป๊าบอกว่าไม่เป็นไร ใจเย็นๆ หนูลองคิดและตัดสินใจเองว่าจะเลิกดูดนิ้วมั๊ย ในที่สุดหนูก็ไม่เอานิ้วเข้าปากจ๊ะ

มัมมี้เคยแล้วแปลกใจมากกกก ไม่เคยคิดเลยว่าหนูจะคุยรู้เรื่องขนาดนี้ คือ เรื่องพูดจาคุยกันรู้เรื่องเนี่ย หนูรู้เรื่องมานานแล้ว แต่ไม่เคยคิดว่า หนูจะรู้จักอดทน มีความพยายามที่จะเลิกเองอย่างเต็มใจ โดยที่ไม่ต้องมีการบังคับกันเลย

เห็นภาพที่ป่าป๊านอนกอดหนู จับมือหนูเอาไว้ เห็นหน้าตามุ่งมั่น แววตาหนูแล้ว มัมมี้อดไม่ได้ที่จะรีบลุกขึ้นไปคว้ากล้องมาถ่ายเก็บไว้ รู้ทั้งรู้แหละว่าหนูต้องการกำลังใจ ไม่ใช่เวลาที่จะมาถ่ายรูป แต่มันอดไม่ได้จริงๆ รีบๆ ถ่ายเลยออกมาไม่ค่อยชัด

แล้วหนูก็เปลี่ยนไปเล่นอย่างอื่น เล่นขึ่ม้าบนตัวป่าป๊า เล่นมุดผ้าห่มอย่างที่หนูชอบ พอสักพักเริ่มง่วงก็วน loop เดิมอีก กำผ้า กำลังจะเอานิ้วเข้าปาก แล้วก็หยุดเอง จับมือป่าป๊าไว้แทน สุดยอด amazing มากๆ

สักพักก็เล่นต่ออีก บอกอันนี้ๆ ชี้ไปที่กล่องเล่นเพลง mp3

Mommy: Do you wanna listen to the song or หลวงพ่อ (พระ)
Nong Grace: พระ

พอหยิบมาเปิดให้หนูฟังเทศน์ ได้ยินเสียงหลวงพ่อปุ๊บ หนูบอก "หลวงพ่อ" มัมมี้ก็เล่าให้ป่าป๊าฟังว่า วันก่อนเปิดให้หนูฟังแบบนี้ พอหลวงพ่อเทศน์จบคนที่มาฟังก็สวดมนต์ บทสวดจะคล้ายๆ ร้องเพลง พอจบ น้องเกรซบอก "(เอา)อีก" พอมัมมี้ถามอยากฟังอีกเหรอ หนูชอบฟังเทศน์เหรอลูก น้องเกรซบอก "ชอบ" มัมมี้บอกว่างั้นไว้มัมมี้พาหนูไปฟังที่วัดนะ ที่วัดมีอะไรรู้มั๊ย หนูตอบ "พระ" พอเล่าจบ น้องเกรซก็พูดอีก "พระ...วัด" คือ หนูรู้ความหมายจริงๆ ไม่ใช่แค่พูดตามด้วย

ย้อนกลับมา พอหนูง่วงก็เอาใหม่ ตั้งท่าจะดูดนิ้วแล้วก็ไม่ดูด บางครั้งก็เรียก "แม่...hand" ให้มัมมี้จับมือหนูบ้าง แล้วสักพักก็เล่นใหม่

ตอนหลังป่าป๊าออกไปจากห้อง ออกไปซื้อของ เหลือแค่น้องเกรซกับมัมมี้ ทีนี้ละ...หนูง่วงมากแล้ว พอตั้งท่าจะนอนแล้วอยากดูดนิ้ว แต่ไม่ยอมดูด ก็เริ่มทำท่าจะร้องไห้ บอก "bye bye" ซึ่งหมายถึงไม่เอา ท่าทางทรมานมาก (มัมมี้คิดเอาเองว่าคงเหมือนพวกคนติดสิ่งเสพติด แล้วไม่ได้เสพ) เห็นแล้วสงสารหนูมากๆ มัมมี้ก็ช่วยจับมือหนูไว้ นอนกอดหนู เป็นแบบนี้อยู่พักนึง สุดท้ายมัมมี้ตัดสินใจ อุ้มหนูนอนแทน

Mommy: Nong Grace...put your (left)hand on my shoulder. I'm gonna cuddle you to sleep.

มัมมี้อุ้มหนู ร้องเพลงกล่อม ใช้เวลาไม่ถึง 5 นาที น้องเกรซหลับคาอกมัมมี้ พอแน่ใจว่าหนูหลับดีแล้ว มัมมี้ก็วางหนูลงบนเตียง

นอนไปได้ประมาณ 45 นาทีก็ทำท่าจะตื่น พลิกตัว (ปกติหนูนอนไปสักพักก็จะมีเปลี่ยนท่า แล้วก็ดูดนิ้วใหม่ตอนครึ่งหลับครึ่งตื่น พอหลับสนิทนิ้วก็จะหลุดออกจากปาก) มัมมี้ก็รีบไปตบๆ ให้นอนต่อ มัมมี้กับป่าป๊าคิดกันว่า ถ้าหนูครึ่งหลับครึ่งตื่น หนูต้องดูดนิ้วแน่ๆ เลย เรา 2 คนคิดว่าถ้าเป็นแบบนั้นก็ไม่เป็นไรหรอก เริ่มต้นได้แค่นี้ หนูก็เก่งมากๆ แล้ว แต่...ไม่ใช่อย่างที่คิดแฮะ หนูไม่ยอมดูดนิ้วเลย เริ่มร้องทรมาน มัมมี้บอกว่า "ไม่เป็นไร ถ้าอยากดูดนิ้ว ก็ดูดได้" แต่หนูไม่ดูดเลย สงสารหนูจัง มัมมี้เลยต้องรีบอุ้ม กอดหนู และกล่อมหนูนอนใหม่อีกครั้ง ต้องคอยบอกว่ามัมมี้อยู่นี่ รักหนู ไม่ต้องกลัว ไม่เป็นไร

ตกกลางคืนพอได้ผ้าห่มแรกๆ มีลืมตัวเอานิ้วเข้าปาก พอป่าป๊าถามว่า หนูไม่เจ็บแล้วเหรอ ก็รู้สึกตัวเอานิ้วออกมา ตอนจะนอนก็ไม่ต้องอุ้มกล่อมหลับแล้ว แค่มานอนซุกๆ มัมมี้ให้มัมมี้กอดไว้แล้วก็หลับได้เองเลยโดยที่ไม่ดูดนิ้วแล้ว สุดยอด...

ปรบมือให้ดังๆ เลยจ๊ะ น้องเกรซคนเก่งของมัมมี้และป่าป๊า หนูเยี่ยมมาก มัมมี้ภูมิใจในตัวหนูมากๆ จ๊ะ สู้ๆ มัมมี้กับป่าป๊าเป็นกำลังใจให้ อยู่ข้างหนูเสมอ รักน้องเกรซจ๊ะ