แต่กว่าที่มัมมี้จะมั่นใจว่ามีหนูอยู่ในท้องก็เป็นเช้าวันที่ 9 พ.ค. ตอนนั้นมัมมี้กับป่าป๊าไปเที่ยวญี่ปุ่นกันตั้งแต่คืนวันที่ 7 จริงๆ มัมมี้มีเซ็นส์ก่อนไปญี่ปุ่นแล้วว่ามีหนูอยู่ แต่ตอนที่ test ผลออกมาไม่ชัดเจน มันขึ้น 2 ขีด (2 ขีดแสดงว่าท้องจ้า) จางๆ มัมมี้เลยซื้อที่ทดสอบติดไปด้วยอีกอันนึง พอเช้าวันที่ 9 ทดสอบปุ๊บชัดแจ๋วเลย นี่ไงๆ หนูอยู่ในท้องมัมมี้แล้วนะลูก
ตอนนั้นป่าป๊ายังนอนอุตุอยู่บนเตียง มัมมี้ก็ไปปลุกบอกว่าท้องแล้วๆ มัมมี้ตื่นเต้นดีใจมากๆ เลยจ้า พอรู้ว่ามีหนูมาอยู่ด้วยแล้ว โปรแกรมเที่ยวเลยต้องเปลี่ยนนิดหน่อย จากเดิมกะว่าจะไปเที่ยว Universal Studio ด้วยก็เลยต้องยกเลิกเพราะป่าป๊ากลัวเป็นอันตรายต่อหนูจ้า
จะทำอะไรก็ต้องค่อยๆ ทำ เดินช้าๆ เราสองคนตื่นเต้นกันใหญ่ มัมมี้รีบส่งเมล์บอกพี่ๆ ที่ทำงานและโทรบอกคุณตาคุณยาย ส่วนป่าป๊าก็โทรบอกย่าย๊าจ้า จากนั้นก็โทรไป รพ. ถามว่าพอลงเครื่องปุ๊บต้องรีบไปฝากท้องเลยมั๊ย ทำการนัดคุณหมอเสร็จสรรพ เพื่อความสบายใจ
ขาไปเราสองคนมีกระเป๋าใบโตไปคนละใบกับใบย่อมๆ อีก มัมมี้กับป่าป๊าช่วยกันลากขึ้นรถไฟจากสนามบินมาโรงแรม แต่พอขากลับ เอาละหว่า...ต้องระวัง มัมมี้ห้ามยกของหนัก ป่าป๊าเลยต้องรับบทหนักลากคนเดียวมันทั้ง 2 ใบใหญ่ๆ ใบย่อมๆ และลังอีก 2 ใบ รวมทั้งหมด 6 ชิ้นหนะ เราเลยต้องเปลี่ยนแผนจากขึ้นรถไฟมาเป็นนั่งแท๊กซี่ไปต่อลีมูซีนบัสแทน
หนูเห็นความรักของป่าป๊ามั๊ยลูก ของทั้งหมดนี่ป่าป๊าขนคนเดียวเลยน๊า ป่าป๊าเก่งมั๊ยลูก
ก่อนจะขึ้นเครื่องกลับมีอาการปวดท้องหน่วงๆ ซึ่งเป็นสัญญานที่ไม่ดี ก่อนเราจะขึ้นเครื่องเลยแจ้งทางสายการบินว่าขอรถเข็นให้มารับตอนเครื่องลงด้วย มัมมี้จะได้ไม่ต้องเดินไกลเพราะสนามบินสุวรรณภูมิกว้างมาก พอลงเครื่องปุ๊บเราก็เรียกแท๊กซี่กลับบ้านคุณตาคุณยายกัน ป่าป๊าบอกคุณลุงขับแท๊กซี่ว่าให้ขับช้าๆ นิ่มที่สุด เพราะมัมมี้ท้องหนูอยู่ มัมมี้ก็นั่งหลับสบายมาตลอดทางเลยจ้า เราถึงบ้านก็พักแป๊บนึง ป่าป๊าก็รีบพามัมมี้ไป รพ. BNH ไปให้คุณหมอตรวจก่อนเลย ทุกอย่างก็ปกติดีจ๊ะ
